Ha oplettende lezer,
Jij hebt het enigzins verdekt opgestelde verhaal gevonden van het Avontuur Peugeot 2008 ; niet alleen het museum van Peugeot heet zo, het was ook een spannend avontuur om er te komen. Zoals het verhaal in Action nummer 2 van 2008 meldt vertrekken op Maandag 24 Maart, 2e Paasdag een 12 tal Peugeots van de Club bij lichte natte sneeuwval richting Sochaux voor een 2 daags bezoek aan fabriek en museum. Onder wie ondergetekende en zijn monteur, Patrick, beiden klaar voor het avontuur.
Nu wil het geval dat we die winter besloten hadden om de motor van de Dimma racer eens grondig onder handen te nemen na vele jaren trouwe en probleemloze kilometers op de diverse ciruits. Het jaarlijks toenemend vermogen van de motor was inmiddels veel te veel geworden voor de standaard Be versnellingsbak van de auto dus was ie ook toe aan een 'dikkere' bak, een Me versnellingsbak van een T16 aangepast voor twee wheel drive. Nu zul je begrijpen dat dit een beste klus geweest is, maar op 22 Maart, 2 dagen voor vertrek dus was de eerste start van de nieuwe motor en bak en na wat minimale opstartproblemen liep alles goed en gesmeerd. Aangezien ik een nieuwe motor bij voorkeur inrijd op de openbare weg leek het een slim idee om de ruim 1200 km heen en weer naar Sochaux met de racer te doen ; een slim idee, niet persé een comfortabel idee ...
De eerste kilometers tot Luxemburg gingen probleemloos ; bij de tankstop aldaar zei mijn brandstofmeter dat ie nog goed vol was en aangezien tanken in de kou mij niet aantrekkelijk voorkwam besloten niet te tanken ; ik had beter moeten weten ... Eenmaal uit Luxemburg vertrokken leek het alsof ik op een skihelling had gestaan bij dat tankstation want in no time duikelde de meter naar 1/4 tank en minder. Inmiddels hield het ook op met zachtjes nat sneeuwen en omdat een benzinepomp langs de snelweg onrustbarend lang op zich liet wachten besloten we er bij een lokale afslag af te gaan en daar op zoek te gaan naar een tankje Superplus. Al direct na de afrit van de snelweg bleek dat geen goede keus te zijn ; de natte sneeuw op de snelweg bleek veel beter gangbaar dan het dikke pak in droge vorm op de lokale wegen en aangezien de omgeving daar aanmerkelijk minder plat was dan ons pannenkoek-landje begon het lokale kampioenschap klunen op 4 wielen al direct na de afslag. Omkeren zonder tanken was echter ook geen optie dus doorgekluund en al snel een tankstation gevonden alwaar de tank tot de nok toe afgevuld.
Murphy moet toendertijd in België gewoond hebben want al tijdens het tanken stopte het met zachtjes sneeuwen ; alsof de ingang van het tanksation gewoon in winters België lag maar de uitgang ergens op Nova Zembla ... en geen sneeuwschuiver te zien ... relatief snel maar niet langer ontspannen teruggekluund naar de snelweg in de hoop dat de situatie daar beter zou zijn maar dat bleek een illusie ; ook de snelweg werd heel rap ingesneeuwd. 'Dat wordt een latertje' zei ik nog tegen Patrick ; let wel, we zaten hooguit een kwartier achter de groep die, naar later bleek, redelijk gemakkelijk het Hotel in Sochaux hadden gehaald. Tot aan Nancy ging het niet snel maar nog redelijk wel, echter na Nancy is het einde snelweg en de Vogezen in. Stijgen en dalen met sneeuw op de weg is niet echt ontspannend en al zeker niet in een racer met medeweggebruikers die dan 30 km/h of minder gaan rijden ; gelukkig werkte de verwarming en de voorruitontwaseming wel ( beter gezegd : nog wel ) maar een makkie was het niet.
Op een gegeven moment willen we een serieuze heuvel oprijden met voor ons een A klasse die opeens naar rechts gaat en de greppel naast de weg induikt ; ik dacht nog, wat is dit ? waarom stuurt die man niet ? ik kijk op de andere weghelft en zie een kleine Japanner hetzelfde doen aan zijn kant van de weg ; het meest surrealistische beeld wat ik ooit in levende lijve gezien heb .... even later een busje aan de andere kant die in de afdaling probeert te remmen en gewoon doorglijdt de berm in ... pas toen kreeg ik 'm ( eindelijk ) door .... IJzel !
Ik had zelf nog een klein gangetje maar de weg was inmiddels zo steil en glad dat als ik stil zou komen te staan mij hetzelfde lot wachtte als de A klasse en de zakjapanner dus volgens mij was de enige optie : op eieren door naar boven en daar zien we wel verder ... Pas later, lang na de trip, bedacht ik dat de racer onze redding geweest is ; omdat de wielen 3,5 tot 4 graden Camber hebben rijd ik, zolang het rechtdoor gaat, in feite alleen op de binnenkanten van de banden en zodoende pakweg op een 125/15 in plaats van 195/15 waarmee ik onherroepelijk ook de greppel in geschoven zou zijn. Echt tergend langzaam en hard biddend bereikten we de top van de heuvel waar een stopplaats ons een uitzicht op het slagveld bood. Een onafzienbare file aan de tegemoetkomende kant met af en toe een overmoedige die de heuvel trachtte te beklimmen maar óf weer naar beneden gleed of in de greppel belandde. Ook de Quattro's en de Subaru's waren moedig maar kansloos. Je wist werkelijk niet wat je zag. En het was inmiddels ook flink koud, zeker buiten de auto.
Na een minuut of tien verscheen de Gendarmerie in een serieuze 4 x 4 die al het verkeer aan beide zijden onderaan de heuvel stil legden ; maar ja daar sta je dan ... je zal op een gegeven moment toch verder moeten ; en liever eerder dan later want het begon al aardig donker te worden, zeker tussen al die bomen.
Na een halfuurtje kou lijen, wachten en voelen hoe glad het wegdek was de reis toch maar vervolgd ; je moet wat ... dus de 205 starten en met een slakkegangetje de heuvel afglijden ; maar ja, beneden aan de eerste heuvel wacht de tweede, dus ik wil minimaal op het gas, hoor een zachte 'boef' en plotseling hélemaal niets meer ; licht uit, motor uit, verwarming uit, alles uit ; alleen de TomTom, die op de sigarettenaanstekerplug stond bleef branden omdat we die, daags voor de trip, toch maar rechtstreeks op de accu hadden aangesloten omdat een TomTom bij zo'n reis toch wel handig was. Daar stonden we dan : onderaan een heuvel in het inmiddels pikkedonker zonder verlichting midden op de weg waar binnenkort vermoedelijk een volgende overmoedige redelijk onbestuurbaar af zou komen glijden ; not the best place to be op een 2e Paasdag. En het ding opzij duwen wilde met de gladheid ook niet best lukken. Dus maar snel de motorkap opengetrokken om te kijken wat er aan de hand was. In deze situatie bleek Patrick zijn gewicht in goud waard : hij wist gelijk wat er aan de hand was, trok de zekeringkast op de slotplaat open ( thank God had ik een accu-looplamp mee ) en zag daar inderdaad een doorgebrande hoofdzekering. Snel de éne reserve 40 Ampere zekering uit de zekeringkast binnen getrokken en gemonteerd en ja hoor we hadden weer licht. Pfff ....keken we elkaar aan, we kunnen weer verder. Dus weer gaan zitten en starten maar ; weer 'boef' en weer alles uit. Nee he, we hebben dus ergens een serieuze sluiting en geen 40 Ampere zekeringen meer ; een typisch geval van : Oeps !
En nu ? vroeg ik Patrick. Ja, zoeken waar de sluting zit of hier overnachten, jij mag kiezen ! dat was een nobrainer dus weer die kou in en kijken en zoeken met m'n looplampje ; wat bleek : de lage Dimma bumper was weliswaar mooi en goed voor de luchtstroming op het circuit maar deed het als sneeuw-schuiver ook lang niet onverdienstelijk. Onvoorzien gevolg was echter dat al die sneeuw zich ophoopte tegen de ventilator en het daar na enige tijd tot afgestudeerd ijsklomp had geschopt ; als dan de fan probeert in te slaan dan zegt de ijsklomp : dachutniehe en vervolgens zegt de fan : wat jij wil, dan maak ik toch lekker kortsluiting ... en 'boef' !
Nou was het natuurlijk helemaal niet onaardig dat we de oorzaak gevonden hadden maar een 40 Ampere zekering hadden we niet meer ; toen maar een 30 Amp uit de zekeringkast gehaald, ff checken of de elementaire zaken nog bleven werken en na de Ok die in de hoofdzekeringkast gezet. Starten, lopen, licht en verwarming ( check ! ) en met bonzend hart de rest van de weg naar Sochaux afgelegd. Leuk hoor zo'n weekendje weg met de Club ...
't is een lang verhaal, het was een angstaanjagend verhaal maar achteraf wel een mooi verhaal ... toch ?
Groet, Frank van der Rest
